Κάθε γυναίκα μπορεί να έχει ένα ή περισσότερα ινομυώματα. Το μέγεθός τους μπορεί να παραμένει σταθερό για μεγάλο χρονικό διάστημα, να αυξάνεται ή, στην εμμηνόπαυση, να ελαττώνεται.

Ποιά είναι τα συμπτώματα των ινομυωμάτων;

Τα ινομυώματα, συνήθως, δεν συνοδεύονται από συμπτώματα. Διαφορετικά, μπορεί να προκαλούν:

• Μεγάλη απώλεια αίματος με την περίοδο
• Πόνο ή αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά
• Συχνουρία (όταν πιέζουν την ουροδόχο κύστη)
• Δυσκοιλιότητα (όταν πιέζουν το έντερο)
• Υπογονιμότητα ή αποβολές

Πώς γίνεται η διάγνωση των ινομυωμάτων;

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ύπαρξη ινομυωμάτων μπορεί να γίνει αντιληπτή ακόμα και κατά τη διάρκεια της γυναικολογικής εξέτασης. Περισσότερες λεπτομέρειες, όμως, για τα χαρακτηριστικά τους (μέγεθος, θέση) δίνει το υπερηχογράφημα των έσω γεννητικών οργάνων. Σπανιότερα, μπορεί να χρειαστούν πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως είναι η μαγνητική τομογραφία (MRI) πυέλου και η υστεροσκόπηση. Τέλος, πολύ μικρά ινομυωμάτα μπορεί να αποκαλυφθούν και «τυχαία», στα πλαίσια δηλαδή χειρουργικής επέμβασης που γίνεται για άλλο λόγο.

Πότε πρέπει να αντιμετώπιζονται τα ινομυώματα;

Τα ινομυώματα που δεν προκαλούν συμπτώματα, είναι μικρά σε μέγεθος δεν χρήζουν θεραπείας. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής στρατηγικής (π.χ. φαρμακευτική ή χειρουργική και το είδος επέμβασης) καθορίζεται από τους παρακάτω παράγοντες:

• Τα συμπτώματα της ασθενούς
• Την ηλικία της κατά τη διάγνωση
• Τον οικογενειακό προγραμματισμό της
• Το μέγεθος, τον αριθμό και τη θέση των ινομυωμάτων

Ποια φάρμακα έχουν θέση στην αντιμετώπιση των ινομυωμάτων;

Ανάμεσα στα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της κολπικής αιμορραγίας ή της δυσμηνόρροιας (πόνος στην περίοδο) που προκαλούν τα ινομυώματα συγκαταλέγονται τα αντισυλληπτικά δισκία, οι ενέσεις με αγωνιστές GnRH και το ενδομητρικό σπείραμα (σπιράλ) που περιέχει λεβονοργεστρέλη (MIRENA). Νεότερες θεραπείες, όπως η οξική ουλιπριστάλη, δοκιμάζονται σε αυτά τα πλαίσια, με τα αποτελέσματα έως τώρα να είναι ενθαρρυντικά.

Πώς αντιμετωπίζονται χειρουργικά τα ινομυώματα;

Στις γυναίκες που ενδιαφέρονται για μελλοντική κύηση, προτείνεται η αφαίρεση (εκπυρήνιση) των ινομυωμάτων, με ταυτόχρονη διατήρηση της μήτρας. Ο τρόπος πραγματοποίησης της επέμβασης καθορίζεται κυρίως από τη θέση και το μέγεθος των ινομυωμάτων. Τα υποβλεννογόνια ινομυώματα αφαιρούνται υστεροσκοπικά. Αντίθετα, τα ενδοτοιχωματικά και υπορογόνια ινομυώματα αντιμετωπίζονται με «ανοικτό» χειρουργείο ή μια από τις τεχνικές ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής (ρομποτική χειρουργική, λαπαροσκόπηση). Στην τελευταία περίπτωση, ενίοτε, χρησιμοποιείται ένα ειδικό εργαλείο (morcellator), προκειμένου να «τεμαχιστεί» το ινομύωμα και να μπορέσει να βγει από τις πολύ μικρές, κοιλιακές τομές. Σε αυτά τα πλαίσια, θα πρέπει να λαμβάνονται όλες οι προφυλάξεις που προτείνουν οι διεθνείς ιατρικές εταιρίες, ώστε στην ελάχιστη πιθανότητα που ένα ινομύωμα υποκρύπτει κακοήθεια να μην γίνει διασπορά της νόσου.

Η πιθανότητα επανεμφάνισης ινομυωμάτων μετά από εκπυρήνιση είναι αρκετά μεγάλη, ενώ η μελλοντική κύηση θα πρέπει να αναβάλλεται για αρκετούς μήνες, προκειμένου να επουλωθεί επαρκώς το τοίχωμα της μήτρας. Τέλος, για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή όσες δεν ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του αναπαραγωγικού τους δυναμικού, η αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομή) αποτελεί την οριστική θεραπεία των ινομυωμάτων.